Ég mætti í fyrsta sinn á Bókmenntahátíðina í Reykjavík árið 2003 til að sjá Haruki Murakami, man að ég bombaði niður Bankastrætið á hjólabrettinu mínu með eintakið mitt af Wind-up Bird Chronicle klemmt í handarkrikann. Ég þekkti engan þarna og hefði örugglega aldrei mætt nema af því að bókmenntahátíðin er öllum opin og það er frítt inn. Þannig gat ég bara valsað inn í Iðnó í hettupeysunni minni og fengið áritun í bókina mína þegar Murakami var búinn að lesa.
Það er ótrúlega mikilvægt fyrir framtíð bókmennta að búa til staði þar sem fólk sem langar að skrifa getur gengið að og hitt fólk sem er að skrifa. Bókmenntahátíðin er þannig staður.
Nýverið stýrði ég pallborðsumræðum á Bókmenntahátíðinni í Reykjavík í þriðja sinn. Í ár ræddi ég við Patrik Snensson, höfund Álabókarinnar, sem nýlega kom út hjá Benedikt í þýðingu Þórdísar Gísladóttur, og Höllu Þórlaugu Óskarsdóttur um ljóðabókina sína Þagnarbindindi, sem vann ljóðaverðlaunin Maístjörnuna fyrir árið 2021. Yfirskrift samtalsins var Að skrifa sig frá sorg og missi, eitthvað sem við Halla og Patrek öll þekkjum vel, eins og sjá má á verkum okkar.
I directed a panel at the Reykjavík International Literary Feastival for the third time this year. I spoke with Patrik Svensson, author of the surprise international bestseller The Gospel of Eels, and poet and playwright Halla Þórlaug Óskarsdóttir, author of Þagnarbindindi (The Quiet Game), which won the Icelandic poetry prize Maístjarnan for 2021. The panel was on the subject of writing through grief and loss, something that the three of us are all too familiar with, as can be seen in our recent works.
Hún Anna Margrét Von Kessel rakti gjörsamlega úr mér garnirnar fyrir hlaðvarpið sitt, Skúffuskáld, sem ég hef sjálfur hlustað á alveg síðan fyrstu þættirnir fóru í loftið. Það var mikill heiður að fá að heimsækja hana í stúdíóið hennar, Lubbi Peace, í bakgarðinum hjá þeim hjónum í Keflavík, og áttum við langt og innilegt samtal um skáldsöguna Stol, um skrif og skrifvenjur, yfirlestur, ritvinnsluþjark og klíkumyndanir, dróntónlist og samfélagsmiðlasjúdderí, framtíð bókarinnar og hvernig í ósköpunum maður fer að því að skrapa saman í launaseðil samhliða því að skrifa.
Endilega hlustið á samtalið okkar, og jafnvel ef að þið nennið mér ekki, tékkið á eitthvað af öllum hinum þáttunum hennar, þar sem hún ræðir við allskyns skrifandi fólk og veiðir upp úr þeim pælingar og heilræði um þetta blessaða ritlíferni.
Sagan Tveir refir, sem birtist fyrst í smásögusafninu Smáglæpir (2017) er nú væntanleg á ensku í þessu fallega safni smásagna frá Íslandi sem breski útgefandinn Comma Press gefur út í haust. Tveir refir er þriðja sagan úr Smáglæpum sem gefin er út á ensku, en allar þrjár sögurnar voru þýddar af Larissu Kyzer.
Það er Sjón sem skrifar innganginn að The Book of Reykjavíkog safnið inniheldur sögur eftir Fríðu Ísberg, Kristínu Eiríksdóttur, Auði Jóns, Friðgeir Einarsson, Guðrúnu Evu Mínervudóttur, Andra Snæ o.fl. o.fl. Það er mikill heiður að fá að vera með í svo fríðu föruneyti.
My story Two Foxes is being published in Comma Press‘s forthcoming collection of Icelandic short fictions. It is the third story from my 2017 collection Smáglæpir (Misdemeanours) to be published in English, all translated by Larissa Kyzer.
The introduction to The Book of Reykjavík is written by Sjón and the collection includes fiction from Fríða Ísberg, Kristína Eiríksdóttir, Auður Jóns, Friðgeir Einarsson, Guðrún Eva Mínervudóttir, Andri Snær and more. I feel humbled to be in such fine company.
Bandaríska tímaritið World Literature Today bað mig um að skrifa um nokkrar íslenskar bækur sem eru væntanlegar í enskri þýðingu fyrir sumarheftið þeirra. Ég valdi af handahófi fyrstu fimm íslensku bækurnar sem ég fann sem væntanlegar eru í útgáfu hjá breskum eða bandarískum útgefendum og reyndust það vera:
1. Tíminn og vatnið (On Time and Water) eftir Andra Snæ Magnason 2. Korngult hár, grá augu (Red Milk) eftir Sjón 3. Stóri skjálfti (Quake) eftir Auði Jónsdóttur 4. Kvika (Magma) eftir Þóru Hjörleifsdóttur 5. Safnbók Svikaskálda (The Selected Imposter Poets) eftir Svikaskáldin; þ.e.a.s: Þórdísi Helgadóttur, Þóru Hjörleifsdóttur, Sunnu Dís Másdóttur, Ragnheiði Hörpu Leifsdóttur, Melkorku Ólafsdóttur og Fríðu Ísberg
Útgáfa smásögu fær, skiljanlega, hvorki sömu athygli né gagnrýni og skáldsaga eða bók. Því ætla ég að taka mér það bessaleyfi að segja sjálfur nokkur orð um söguna „Helgidagar“ sem kom út í nýjasta hefti Tímarits Máls og menningar.
Eins og flest sem ég sendi frá mér er „Helgidagar“ alls ekki ný saga heldur hefur legið ofan í skúffu lengi og gerjast. Ég sendi söguna fyrst á TMM einhvern tímann í kringum 2017 og fékk höfnun, enda var sagan ekki nógu sterk þá. Frekar en að ergja mig á því yppti ég öxlum, stakk sögunni ofan í skúffu og hófst aftur handa við skáldsöguna Stol – sem kom út hjá Forlaginu í byrjun þessa árs. Þegar Stol var svo komin úr prentun, og ég búinn að fylgja henni eftir hvað ég gat á ljósvaka- og samfélagsmiðlum, gerði ég það sem ég geri alltaf þegar ég er búinn að skila af mér, dró skúffuna mína út á gólf og rótaði í henni í leit að einhverju sem mér þótti geta staðist aðra atlögu.
Ég fann loks sómasamlegan titil á söguna og endurvann hana frá grunni, hélt þó söguþræðinum nokkurn veginn eins og áður en styrkti og víkkaði persónurnar og breytti ýmsum áherslum. Í því starfi naut ég góðs af fyrsta flokks yfirlestri frá Pedro Gunnlaugi Garcia og Sigurjóni Bergþóri Daðasyni, sem hjálpuðu mér að að fá skýrari sýn á söguna og slípa verkið til, og neyddu mig til að svara fyrir, breyta eða fjarlægja eitt og annað. (Eins og alltaf gáfu þeir mér líka nokkur mjög góð og skynsamleg ráð sem ég harðneitaði að hlusta á eða einu sinni taka til umhugsunar).
Helgidagar á sér rót í sögunni „Reunion“ eftir John Cheever, þar sem sögumaður á stefnumót við föður sinn á Grand Central-lestarstöðinni í New York-borg, þar sem sonurinn er staddur í stuttu stoppi á milli lesta. Feðgarnir hafa ekki sést í mörg ár og er ætlunin að eiga huggulega stund saman í þessu stutta stoppi en í hvert sinn sem þeir setjast niður á veitingastað eða bar endar faðirinn á að móðga eða ganga fram af þjónunum og starfsfólkinu svo að þeim er vísað á dyr. Að lokum er tími þeirra uppurinn. Sonurinn þarf að halda ferð sinni áfram og þeir feðgar hittast aldrei aftur. (Ég veit það fyrir víst að Sverrir Norland hefur einnig gert sér mat úr þessari tilteknu sögu Cheevers í hinni gamansömu „Heimafólk“ sem birtist í samnefndu smásögusafni hans. Mér rennur einnig í grun að smásagan „In the Islands“ eftir Bret Easton Ellis, sem birtist í safninu The Informers, eigi sér einhverskonar tengingu við „Reunion“.)
Saga Cheevers sat lengi í mér, þá sérstaklega þetta ofsafengna framferði föðursins sem virðist gera hvað hann getur til að skemma samverustund þeirra feðga og koma í veg fyrir að þeir fái það næði sem þeir þurfa til að eiga í alvöru samtali. Það er auðvelt að lesa söguna og sjá föðurinn eingöngu sem tilfinningalausan hrotta og dóna en mér þótti stærilæti hans og ósvífni fyrir framan son sinn einnig bera merki um óöryggi; óttann við að standa ekki undir væntingum sem faðir. Það voru tilfinningarnar sem ég reyndi að kafa ofan í í Helgidögum.
Stol er nú fáanleg sem hljóðbók á hljóðbókavef Forlagsins.
Ég fór þess á leit við Bjarna Snæbjörnsson leikara, frænda minn og sundfélaga, hvort hann væri til í að taka að sér upplesturinn fyrir mig, og eftir að hafa lesið bókina féllst hann á það. Var það mikill fengur fyrir bæði mig og bókina sjálfa þar sem Bjarni beitir sér af fagmennsku, alúð og nærgætni við að túlka rödd Badda á glæfraför hans um þjóðveginn, með dauðvona föður sinn í farþegasætinu.
So, for the past year or so I have been working on a web forum dedicated to reviews of books by Icelandic authors that are available in English. The project is called The Bridge Reviews and is meant to increase the visibility of contemporary Icelandic literature and create a place where readers and industry people can find information about Icelandic books, authors, publishers and translators all in one place. The forum is hosted by the Literature Web in partnership with the Reykjavík City Library (Borgarbókasafnið) and Reykjavík City of Literature (Reykjavík Bókmenntaborg UNESCO). The project is funded by the Icelandic Literature Center.
Currently, the forum is home to 70 reviews of Icelandic books in English translation, but the goal is to cover all Icelandic books available in English – funding willing.
